Metoda glottodydaktyczna – nauczanie języka polskiego

Metoda glottodydaktyczna opracowana przez profesora Bronisława Rocławskiego znacznie skraca czas opanowania przez dziecko płynnego czytania i pisania. Realizowane podczas zabaw glottodydaktycznych zadania, wykonywane przez uczniów, służą jednocześnie ogólnemu kształceniu umysłowemu, emocjonalnemu i społecznemu.

W trakcie zabaw wykorzystuje się autorski komplet 150 klocków LOGO, z umieszczonymi na nich literami, cyframi, znakami interpunkcyjnymi i matematycznymi oraz gry planszowe, glottodywaniki, rozsypanki wyrazowo-obrazowe i inne pomoce dydaktyczne. W grupie dzieci w klasie zero, metodazakłada m. in. :

    1. ćwiczenia szybkiego rozpoznawania liter i sylab,
    2. ćwiczenia czytania techniką ślizgania się, gdzie zabronione jest głoskowanie,
    3. wdrożenie do globalnego czytania (całościowego),
    4. uczenie czytania cichego i czytania ze zrozumieniem,
    5. zachęcanie do czytania książek i czasopism dziecięcych.

Pracując z dzieckiem metodą „glottodydaktyczną”, już od przedszkola można zapewnić mu osiągniecie sukcesu w szkole i karierze pozaszkolnej, która w najwyższym stopniu zależy od wyników w nauce czytania i pisania. Metoda ta pozwala w pełni wykorzystać tendencję dziecka do zabawy i poznawania znaków graficznych.

Metoda nauczania matematyki prof. Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej

Zgodnie z teorią prof. Gruszczyk –Kolczyńskiej, kluczową sprawą w efektywnej edukacji matematycznej są osobiste doświadczenia dziecka. W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki. Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to, co ważne.

Na lekcji wykorzystywane są takie pomoce dydaktyczne, jak:  liczbowe domina, patyczki, klocki Dienesa (zbiór klocków – figur geometrycznych różniących się: kolorem, grubością, wielkością), historyjki obrazkowe, zegary, gry planszowe, puzzle cyfrowo – obrazkowe, klocki do układania rytmów, klocki – układanki od największego do najmniejszego, itd.

Program edukacji matematycznej E. Gruszczyk – Kolczyńskiej ujmuje 12 kręgów
tematycznych, które należy realizować w podanej kolejności, uwzględniając stopniowanie trudności  i prawidłowości rozwoju dziecka:

  1. Orientacja przestrzenna, czyli kształtowanie umiejętności, które pozwolą dziecku dobrze orientować się w przestrzeni i swobodnie rozmawiać o tym, co się wokół niego znajduje. Umiejętności te są przydatne w szkole na lekcjach matematyki i środowiska społeczno-przyrodniczego.
  2. Rytmy traktowane jako sposób rozwijania umiejętności skupiania uwagi na prawidłowościach i korzystania z nich w różnych sytuacjach. Jest to ważne przy nabywaniu umiejętności liczenia oraz dla zrozumienia sensu mierzenia.
  3. Kształtowanie umiejętności liczenia, a także dodawania i odejmowania obejmuje proces począwszy od liczenia konkretnych przedmiotów, przez liczenie na palcach aż do rachowania w pamięci.
  4. Wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania. Celem jest tu dobre przygotowanie dziecka do zrozumienia pojęcia liczby naturalnej, które jest kształtowane na lekcjach matematyki w klasie pierwszej.
  5. Rozwijanie umiejętności mierzenia długości w zakresie dostępnym sześciolatkom. Jest to potrzebne w szkole, a także w życiu codziennym.
  6. Klasyfikacja, czyli wspomaganie rozwoju czynności umysłowych potrzebnych dzieciom do tworzenia pojęć. Jest to dobre wprowadzanie dzieci do zadań o zbiorach i ich elementach.
  7. Układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych jest dalszym doskonaleniem umiejętności rachunkowych dzieci.
  8. Zapoznanie dzieci z wagą i sensem ważenia. Obejmuje także kształtowanie ważnych czynności umysłowych potrzebnych dzieciom do rozwiązywania zadań.
  9. Mierzenie płynów – to ćwiczenia, które pomogą dzieciom zrozumieć, że np. wody jest tyle samo, chociaż po przelaniu wydaje się jej więcej lub mniej. Doświadczenia te ułatwią dziecku zrozumieć sens mierzenia i rozwiązywanie zadań.
  10. Intuicje geometryczne, czyli kształtowanie pojęć geometrycznych w umysłach sześciolatków.
  11. Konstruowanie gier przez dzieci hartuje odporność emocjonalną i rozwija zdolności do wysiłku umysłowego. Jest to także dalsze ćwiczenie umiejętności rachunkowych dzieci.
  12. Zapisywanie czynności matematycznych znakami (<, >, =,+,-). zgodnie z możliwościami sześciolatków, stanowi bezpośrednie przygotowanie dzieci do lekcji matematyki w szkole.